لامارة

وَ اَعُوذُ بِه مِنْ شَرِّ نَفْسی اِنَّ النَّفْسَ لَاَمّارَةٌ بِالسُّوءِ اِلَّا ما رَحِمَ رَبّی. (سجادیه، ص: ۵۴۷, س:۱۶)

اِنَّ النَّفْسَ لَاَمَّارَةٌ بِالسُّوءِ اِلَّا مَا رَحِمْتَ یَا اَرْحَمَ الرَّاحِمِینَ. (صادقیه، ص: ۴۴۸, س:۱۵)

وَ اَسْاَلُکَ اَنْ تَعْصِمَنِی مِنْ مَعَاصِیکَ وَ لَا تَکِلَنِی اِلَی نَفْسِی طَرْفَةَ عَیْنٍ اَبَداً وَ لَا اَقَلَّ مِنْ ذَلِکَ وَ لَا اَکْثَرَ، اِنَّ النَّفْسَ لَاَمَّارَةٌ بِالسُّوءِ اِلَّا مَا رَحِمْتَ. (صادقیه، ص: ۵۵۳, س:۱۰)