اللَّهُمَّ اِنِّی عَبْدُکَ وَ ابْنُ عَبْدِکَ، اَنْ تُعَذِّبْنِی فَبِاُمُورٍ قَدْ سَلَفَتْ مِنِّی وَ اَنَا بَیْنَ یَدَیْکَ بِرُمَّتِی وَ اِنْ تَعْفُ عَنِّی فَاَهْلُ الْعَفْوِ اَنْتَ یَا اَهْلَ الْعَفْوِ، یَا اَحَقَّ مَنْ عَفَا، اِغْفِرْ لِی وَ لِاَصْحَابِی. (کاظمیه، ص: ۱۰۹, س:۳)