فندعوهم

دُعَاءُ عِیسَی (ع)؛ اَشْهَدُ اَنَّکَ لَسْتَ بِاِلَهٍ اسْتَحْدَثْنَاهُ، وَ لَا رَبٍّ یَبِیدُ ذِکْرُهُ، وَ لَا کَانَ لَکَ شُرَکَاءُ یَقْضُونَ مَعَکَ فَنَدْعُوهُمْ وَ نَدَعُکَ، وَ لَا اَعَانَکَ اَحَدٌ عَلَی خَلْقِکَ فَنَشُکُّ فِیکَ. (نبویه، ص: ۶۶, س:۷)