فعافیته

اَسْاَلُکَ ... بِاسْمِکَ الَّذِی دَعَاکَ بِهِ اَیُّوبُ اِذْ حَلَّ بِهِ الْبَلَاءُ، فَعَافَیْتَهُ وَ آتَیْتَهُ اَهْلَهُ وَ مِثْلَهُمْ مَعَهُمْ، رَحْمَةً مِنْکَ وَ ذِکْرَی لِلْعَابِدِینَ. (نبویه، ص: ۴۵۴, س:۱۵)