فسمیت

فَسَمَّیْتَ دُعاءَکَ عِبادَةً وَ تَرْکَهُ اسْتِکْباراً وَ تَوَعَّدْتَ عَلَی تَرْکِه دُخُولَ جَهَنَّمَ داخِرینَ، فَذَکَرُوکَ بِمَنِّکَ وَ شَکَرُوکَ بِفَضْلِکَ وَ دَعَوْکَ بِاَمْرِکَ وَ تَصَدَّقُوا لَکَ طَلَباً لِمَزیدِکَ، وَ فیها کَانَتْ نَجاتُهُمْ مِنْ غَضَبِکَ وَ فَوْزُهُمْ بِرِضاکَ. (سجادیه، ص: ۲۹۴, س:۴)