فسخطته

اللَّهُمَّ اِنِّی اَسْتَغْفِرُکَ لِکُلِّ ذَنْبٍ مَالَ بِسَخَطِی فِیهِ عَنْ رِضَاکَ وَ مالَتْ نَفْسِی اِلَی رِضَاکَ فَسَخِطْتُهُ اَوْ رَهِبْتُ فِیهِ سِوَاکَ اَوْ عَادَیْتُ فِیهِ اَوْلِیَاءَکَ اَوْ وَالَیْتُ فِیهِ اَعْدَاءَکَ اَوِ اخْتَرْتُهُمْ عَلَی اَصْفِیَایِکَ اَوْ خَذَلْتُ فِیهِ اَحِبَّاءَکَ اَوْ قَصَّرْتُ فِیهِ عَنْ رِضَاکَ. (علویه، ص: ۱۶۰, س:۴)