فتظاهرت

اللَّهُمَّ اِنَّکَ ابْتَدَاْتَنِی بِالنِّعَمِ حَتَّی اِذَا اَطْلَقْتَنِی مِنْ عِقَالٍ وَ هَدَیْتَنِی مِنْ ضَلَالٍ فَاهْتَدَیْتُ لِدِینِکَ اِذْ هَدَیْتَنِی وَ حَفِظْتَنِی وَ کَنَفْتَنِی وَ کَفَیْتَنِی وَ دَافَعْتَ عَنِّی وَ قَوَّیْتَ فَتَظَاهَرَتْ نِعَمُکَ عَلَیَّ وَ تَمَّ اِحْسَانُکَ اِلَیَّ وَ کَمُلَ مَعْرُوفُکَ لَدَیَّ. (علویه، ص: ۱۱۷, س:۱)