سَیِّدی اَعْطَیْتَنی فَاَسْنَیْتَ حَظّی، وَ حَفِظْتَنی فَاَحْسَنْتَ حِفْظی، وَ غَذَّیْتَنی فَاَنْعَمْتَ غِذایی، وَ حَبَوْتَنی فَاَکْرَمْتَ مَثْوایَ، وَ تَوَلَّیْتَنی بِعَوایِدِ الْبِرِّ وَ الْاِکْرامِ، وَ خَصَصْتَنی بِنَوافِلِ الْفَضْلِ وَ الْاِنْعامِ. (سجادیه، ص: ۴۶۴, س:۴)
اَنْتَ یَا رَبِّ خَلَقْتَ هَذَا فَاَحْسَنْتَ، وَ قَدَّرْتَ فَاَتْقَنْتَ، وَ سَوَّیْتَ فَاَحْکَمْتَ، وَ نَبَّهْتَ عَلَی الْفِکْرَةِ فَاَنْعَمْتَ وَ نَادَیْتَ الْاَحْیَاءَ فَاَفْهَمْتَ. (صادقیه، ص: ۲۶۹, س:۸)