فاضاءت

ریشه: ضوا (ض.و.ا)
۲ مورد یافت شد

فَأَضَاءَتْ

اَسْاَلُکَ بِعَظَمَةِ وَجْهِکَ الْعَظِیمِ، الَّذِی اَشْرَقَتْ لَهُ السَّمَاوَاتُ وَ الْاَرْضُ فَاَضَاءَتْ بِهِ الظُّلُمَاتُ، اِلَّا صَلَّیْتَ عَلَی مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ کَفَیْتَنِی اَمْرَ مَعَاشِی وَ مَعَادِی، وَ اَصْلَحْتَ لِی شَاْنِی کُلَّهُ. (حسینیه، ص: ۱۱۳, س:۱۳)

یَا مَنْ دَارَتْ فَاَضَاءَتْ، وَ اَنَارَتْ لِدَوَامِ دَیْمُومِیَّتِهِ النُّجُومُ الزَّاهِرَاتُ، وَ اَحْصَی عَدَدَ الْاَحْیَاءِ وَ الْاَمْوَاتِ. (مهدویه، ص: ۲۶۲, س:۹)