فارجعنی

اِلَهِی اَمَرْتَ بِالرُّجُوعِ اِلَی الْآثَارِ فَارْجِعْنِی اِلَیْکَ بِکِسْوَةِ الْاَنْوَارِ وَ هِدَایَةِ الْاسْتِبْصَارِ، حَتَّی اَرْجِعَ اِلَیْکَ مِنْهَا کَمَا دَخَلْتُ اِلَیْکَ مِنْهَا مَصُونَ السِّرِّ عَنِ النَّظَرِ اِلَیْهَا، وَ مَرْفُوعَ الْهِمَّةِ عَنِ الْاِعْتِمَادِ عَلَیْهَا. (حسینیه، ص: ۱۴۸, س:۵)