یا غَنِیَّ الاَغْنِیاءِ، ها نَحْنُ عِبادُکَ بَیْنَ یَدَیْکَ، وَ اَنَا اَفْقَرُ الْفُقَراءِ اِلَیْکَ، فَاجْبُرْ فاقَتَنا بِوُسْعِکَ، وَ لَا تَقْطَعْ رَجاءَنا بِمَنْعِکَ، فَتَکُونَ قَدْ اَشْقَیْتَ مَنِ اسْتَسْعَدَ بِکَ، وَ حَرَمْتَ مَنِ اسْتَرْفَدَ فَضْلَکَ. (سجادیه، ص: ۷۵, س:۲)