فَاَسْاَلُکَ یا مَولایَ سُوالَ مَنْ نَفْسُهُ لاهِیَةٌ لِطُولِ اَمَلِه، وَ بَدَنُهُ غافِلٌ لِسُکُونِ عُرُوقِه، وَ قَلْبُهُ مَفْتُونٌ بِکَثْرَةِ النِّعَمِ عَلَیْهِ، وَ فِکْرُهُ قَلیلٌ لِما هُوَ صایِرٌ اِلَیْهِ. (سجادیه، ص: ۳۸۴, س:۱۵)
خَرَجَ عَیْنُ السُّوءِ مِنْ بَیْنِ لَحْمِهِ وَ جِلْدِهِ وَ عَظْمِهِ وَ عَصَبِهِ وَ عُرُوقِهِ. (کاظمیه، ص: ۷۶, س:۹)