وَ اَنَا اُشْهَدُ یَا اِلَهِی بِحَقِیقَةِ اِیمَانِی وَ ... خَذَارِیفِ مَارِنِ عِرْنِینی وَ مَسَارِبِ صِمَاخِ سَمْعِی، وَ مَا ضُمَّتْ وَ اُطْبَقَتْ عَلَیْهِ شَفَتَایَ، وَ حَرَکَاتِ لَفْظِ لِسَانِی وَ مَغْرَزِ حَنَکِ فَمِی وَ فَکِّی وَ مَنَابِتِ اَضْرَاسِی. (حسینیه، ص: ۱۳۲, س:۷)