رَبِّ اَسَاْتُ وَ ظَلَمْتُ نَفْسی، وَ بِیْسَ ما صَنَعْتُ، وَ هَذِهِ یَدایَ جَزاءً بِما صَنَعَتا، وَ هَذِهِ رَقَبَتی خاضِعَةٌ لَکَ لِما اَتَتْ. (سجادیه، ص: ۱۶۶, س:۱۰)