اَسْاَلُکَ یا مَنْ عَظُمَ صَفْحُهُ، وَ حَسُنَ صُنْعُهُ، وَ کَرُمَ عَفْوُهُ، وَ کَثُرَتْ نِعَمُهُ، وَ لَا یُحْصَی اِحْسانُهُ وَ جَمیلُ بَلایِه. (سجادیه، ص: ۳۴۱, س:۶)
یَا مَنْ عَظُمَ عَفْوُهُ، وَ کَرُمَ صَفْحُهُ، وَ اشْتَدَّتْ نِقْمَتُهُ. (صادقیه، ص: ۴۰۸, س:۹)
الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِی قَرَنَ رَجَایِی بِعَفْوِهِ، وَ فَسَحَ اَمَلِی بِحُسْنِ تَجَاوُزِهِ وَ صَفْحِهِ، وَ قَوَّی مَتْنِی وَ ظَهْرِی وَ سَاعِدِی وَ یَدِی بِمَا عَرَّفَنِی مِنْ جُودِهِ وَ کَرَمِهِ. (علویه، ص: ۴۰۵, س:۱۸)