صحفتی

اِقْبَلْ قُرُبَاتِیَ اللَّیْلَةَ، فَمَا اَمْسَیْتُ اَمْلِکُ سِوَی مَا فِی صُحْفَتِی، وَ غَیْرَ مَا یُوَارِینِی، فَاِنَّکَ تَعْلَمُ اَنِّی مَنَعْتُ نَفْسِی مَعَ شِدَّةِ سَغْبِی اَطْلُبُ الْقُرْبَةَ اِلَیْکَ غُنْماً. (علویه، ص: ۲۲۰, س:۱)