شهرا

وَ اجْعَلْهُ شَهْراً مُبَارَکاً تَمْحُو فِیهِ السَّیِّیَاتِ وَ تُثْبِتُ لَنَا فِیهِ الْحَسَنَاتِ، وَ تَرْفَعُ لَنَا فِیهِ الدَّرَجَاتِ. (نبویه، ص: ۴۱۲, س:۱۷)

فَلَوْ کَانَ یُقالُ: جَزَی اللّه ُ شَهْراً، لَقُلْنا: جَزاکَ اللّه ُ یا شَهْرَ رَمَضانَ عَنّا خَیْراً، فَفیکَ عُفَّتِ الْفُرُوجُ وَ النُّفُوسُ، وَ صَحَّتِ النِّیّاتُ وَ الْقُلُوبُ، وَ کُنْتَ خَیْرَ زایِرٍ مَحْبُوبٍ. (سجادیه، ص: ۳۰۴, س:۵)