سکرة

سُبْحَانَکَ اَیَّ جُرْاَةٍ اجْتَرَاْتُ عَلَیْکَ وَ اَیَّ تَغْرِیرٍ غَرَّرْتُ بِنَفْسِی وَ اَیُّ سَکْرَةٍ اَوْبَقَتْنِی وَ اَیُّ غَفْلَةٍ اَعْطَبَتْنِی مَا کَانَ اَقْبَحَ سُوءَ نَظَرِی وَ اَوْحَشَ فِعْلِی. (مزار، ص: ۱۴۵, س:۶)

اِلَهِی وَ قَدْ اَفْنَیْتُ عُمْرِی فِی شِرَةِ السَّهْوِ عَنْکَ، وَ اَبْلَیْتُ شَبَابِی فِی سَکْرَةِ التَّبَاعُدِ مِنْکَ. (علویه، ص: ۴۲۷, س:۱۶)

وَ اَیَّ سُکْرَةٍ اَوْبَقَتْنِی؟ (صادقیه، ص: ۶۶۲, س:۸)