سمیا

دُعَاءُ زَکَرِیَّا (ع)؛ یَا زَکَرِیَّا اِنَّا نُبَشِّرُکَ بِغُلَامٍ اسْمُهُ یَحْیَی لَمْ نَجْعَلْ لَهُ مِنْ قَبْلُ سَمِیّاً، قَالَ رَبِّ اَنَّی یَکُونُ لِی غُلَامٌ وَ کَانَتِ امْرَاَتِی عَاقِراً وَ قَدْ بَلَغْتُ مِنَ الْکِبَرِ عِتِیّاً. (نبویه، ص: ۶۲, س:۱۴)