سمها

لِاَنِّی اَمْسَیْتُ شَدِیداً ثِقَتِی فِی طَلِبَتِی اِلَیْکَ، وَ هِیَ (کَذَا وَ کَذَا وَ سَمِّهَا. (نبویه، ص: ۸۷, س:۱۰)

عِنْدَ عَزْمِ التَّزْوِیجِ؛ اللَّهُمَّ اِنْ کَانَ لِی فِی فُلَانَةٍ، وَ سَمِّهَا بِاسْمِهَا، خَیْرٌ فِی دِینِی وَ دُنْیَایَ وَ آخِرَتِی فَاقْدِرْهَا لِی، وَ اِنْ کَانَ غَیْرُهَا خَیْراً لِی مِنْهَا فِی دِینِی وَ دُنْیَایَ وَ آخِرَتِی فَاقْضِ لِی بِهَا. (نبویه، ص: ۵۴۱, س:۷)