سمح

فَیَا مَنْ سَمَحَ لِی بِهِ مُتَفَضِّلاً فِی الْعَاجِلِ، لَا تَمْنَعْنِیهِ یَوْمَ فَاقَتِی اِلَیْهِ فِی الْآجِلِ، فَمِنْ شَوَاهِدِ نَعْمَاءِ الْکَرِیمِ اسْتِتْمَامُ نَعْمَایِهِ، وَ مِنْ مَحَاسِنِ آلَاءِ الْجَوَادِ اسْتِکْمَالُ آلَایِهِ. (علویه، ص: ۱۰۴, س:۸)

فَیا مَنْ سَمَحَ لی بِه مُتَفَضِّلاً فِی الْعاجِلِ، لَا تَمْنَعْنیهِ یَوْمَ حاجَتی اِلَیْهِ فِی الْآجِلِ. (سجادیه، ص: ۴۵۳, س:۷)

یَا اَوَّابُ یَا سَمِحُ. (صادقیه، ص: ۲۶۷, س:۱)