سمته

ریشه: سمم (س.م.م)
کلمات: سَمَّتْهُ، سِمَتِهِ
۲ مورد یافت شد

سَمَّتْهُ

(عِنْدَمَا سَمَّتْهُ جَعْدَةَ بِنْتَ الْاَشْعَثِ): یَا عَدُوَّةَ اللَّهِ قَتَلْتِینِی قَتَلَکِ اللَّهُ، وَ اللَّهِ لَا تُصِیبِنَّ مِنِّی خَلَفاً، وَ لَقَدْ غَرَّکِ وَ سَخِرَ مِنْکِ، وَ اللَّهُ یُخْزِیکِ وَ یُخْزِیهِ. (حسنیه، ص: ۱۰۷, س:۱۲)

سِمَتِهِ

وَ بِحَقِّ الْحَسَنِ وَ سِمَتِه. (سجادیه، ص: ۳۹۹, س:۱۶)