سلبت

اِلَهِی اَنْعَمْتَ عَلَیَّ فَلَمْ تَجِدْنِی شَاکِراً، وَ ابْتَلَیْتَنِی فَلَمْ تَجِدْنِی صَابِراً، فَلَا اَنْتَ سَلَبْتَ النِّعْمَةَ بِتَرْکِ الشُّکْرِ، وَ لَا اَنْتَ اَدَمْتَ الشِّدَّةَ بِتَرْکِ الصَّبْرِ. (حسنیه، ص: ۱۰۴, س:۱۵)

اَشْجُو بِهَلَکَةِ الاَمْواتِ، اَمْ بِسُوءِ خَلَفِ الاَحْیاءِ، وَ کُلٌّ یَبْعَثُ حُزْنی، وَ یَسْتَاْثِرُ بِعَبَراتی، وَ مَنْ یَسْعَدُنی فَاَبْکی وَ قَدْ سُلِبَتِ الْقُلُوبُ لُبَّها، وَ رَقَاَ الدَّمْعُ؟! (سجادیه، ص: ۵۲۳, س:۶)