سایح

(لَمَّا اسْتَدْعَاهُ الْمَنْصُورُ): وَ اذْهَبْ عَنِّی غَیْظَهُ وَ بَاْسَهُ وَ مَکْرَهُ، وَ جُنُودَهُ وَ اَحْزَابَهُ، وَ انْصُرْنِی عَلَیْهِ بِحَقِّ کُلِّ سَایِحٍ فِی رِیَاضِ قُدْسِکَ، وَ فَضَاءِ نُورِکَ، وَ شَرِبَ مِنْ حَیَوَانِ مَایِکَ. (صادقیه، ص: ۲۷۶, س:۱۳)