زکیته

وَ اجْعَلْنی مِمَّنْ هَدَیْتَهُ فَهَدَی، وَ زکَّیْتَهُ فَنَجا، وَ وَالَیْتَ فَاسْتَثْنَیْتَ فَلا سُلْطانَ لِاِبْلیسَ عَلَیْهِ، وَ لَا سَبیلَ لَهُ اِلَیْهِ. (سجادیه، ص: ۵۶۰, س:۹)