زللا

اَعُوذُ بِکَ ... قَسْوَةً مِنْ مَخافَتِکَ مِنْ قَلْبی، وَ زَلَلاً عَنْ قُدْرَتِکَ مِنْ جَهْلی، فَیَحِلَّ بی غَضَبُکَ، وَ یَنالَنی مَقْتُکَ. (سجادیه، ص: ۳۳۷, س:۴)