بِاَبِی اَنْتَ وَ اُمِّی یَا اَبَا عَبْدِ اللَّهِ اِلَیْکَ کَانَتْ رِحْلَتِی مَعَ بُعْدِ شُقَّتِی وَ لَکَ فَاضَتْ عَبْرَتِی وَ عَلَیْکَ کَانَ اَسَفِی وَ نَحِیبِی وَ صُرَاخِی وَ زَفْرَتِی وَ شَهْقِی. (مزار، ص: ۱۴۳, س:۶)