لَکِنَّکَ اَخْرَجْتَنِی رَاْفَةً مِنْکَ وَ تَحَنُّناً عَلَیَّ لِلَّذِی سَبَقَ لِی مِنَ الْهُدَی الَّذِی فِیهِ یَسَّرْتَنِی وَ فِیهِ اَنْشَاْتَنِی وَ مِنْ قَبْلِ ذَلِکَ رَوُفْتَ بِی بِجَمِیلِ صُنْعِکَ وَ سَوَابِغِ نِعْمَتِکَ. (حسینیه، ص: ۱۳۰, س:۸)
اَنَّکَ قَدْ رَوُفْتَ بِالْمُوْمِنِینَ وَ غَلُظْتَ عَلَی الْکَافِرِینَ. (مزار، ص: ۱۲, س:۱۳)