اِلَهِی مَا اَوْحَشَ طَرِیقاً لَا یَکُونُ رَفِیقِی فِیهِ اَمَلِی فِیکَ، وَ اَبْعَدَ سَفَراً لَا یَکُونُ رَجَایِی مِنْهُ دَلِیلِی مِنْکَ! (علویه، ص: ۱۳۴, س:۵)