رفق

ریشه: رفق (ر.ف.ق)
کلمات: رَفِقَ، رِفْقٌ، رِفْقَ
۳ مورد یافت شد

رَفِقَ

اللَّهُمَّ ارْفَقْ بِمَنْ رَفِقَ بِاُمَّتِی، وَ شُقَّ عَلَی مَنْ شَقَّ عَلَیْهَا. (نبویه، ص: ۵۹۱, س:۱۶)

رِفْقٌ

فَیا مَنْ لَهُ رِفْقٌ بِمَنْ یُعادیهِ، فَکَیْفَ بِمَنْ یَتَوَلّاهُ وَ یُناجیهِ؟! (سجادیه، ص: ۴۷۹, س:۵)

رِفْقَ

فَاَفْزِعْنِی اِذَا فَزِعْتُ اِلَیْکَ، وَ لَا تَخْذُلْنِی اِذَا اعْتَمَدْتُ عَلَیْکَ وَ بَادِرْنِی بِکِفَایَتِکَ، وَ لَا تَسْلُبْنِی رِفْقَ عِنَایَتِکَ. (صادقیه، ص: ۵۴۵, س:۹)