رام

یَا غَالِبُ، غَلَبْتَ کُلَّ غَلَّابٍ بِقُدْرَتِکَ، فَاغْلِبْ بَالِی وَ هَوَایَ حَتَّی تَرُدَّهُمَا اِلَی طَاعَتِکَ، وَ اغْلِبْ بِعِزَّتِکَ مَنْ بَغَی عَلَیَّ، وَ رَامَ حَرْبِی. (علویه، ص: ۸۱, س:۶)

فَمَنْ حاوَلَ سَدَّ خَلَّتِه مِنْ عِنْدِکَ وَ رامَ صَرْفَ الْفَقْرِ عَنْ نَفْسِه بِکَ، فَقَدْ طَلَبَ حاجَتَهُ فی مَظانِّها وَ اَتَی طَلِبَتَهُ مِنْ وَجْهِها. (سجادیه، ص: ۸۵, س:۴)