فَرَجَعْتُ اِلَیْکَ یَا مَوْلَایَ صَاغِراً رَاغِماً مُسْتَکِیناً عَالِماً اَنَّهُ لَا فَرَجَ لِی اِلَّا عِنْدَکَ، وَ لَا خَلَاصَ لِی اِلَّا بِکَ، اَنْتَجِزُ وَعْدَکَ فِی نُصْرَتِی وَ اِجَابَةِ دُعَایِی، لِاَنَّ قَوْلَکَ الْحَقُّ الَّذِی لَا یُرَدُّ وَ لَا یُبَدَّلُ. (کاظمیه، ص: ۱۲۳, س:۱۲)
فَرَجَعْتُ اِلَیْکَ یَا مَوْلَایَ صَاغِراً رَاغِماً مُسْتَکِیناً عَالِماً اَنَّهُ لَا فَرَجَ لِی اِلَّا عِنْدَکَ، وَ لَا خَلَاصَ لِی اِلَّا بِکَ. (هادویه، ص: ۱۹۱, س:۹)