کَثُرَتْ خَطَایَایَ، وَ عَظُمَ جُرْمِی، وَ اکْتَنَفَتْنِی شَهَوَاتِی، فَقَدْ ضَاقَ بِهَا ذَرْعِی، وَ عَجَزَ عَنْهَا عَمَلِی، وَ ضَعُفَ عَنْهَا شُکْرِی. (نبویه، ص: ۳۰۹, س:۲)