وَ اَشْهَدُ اَنْ لَا اِلَهَ اِلَّا اللَّهُ وَحْدَهُ لَا شَرِیکَ لَهُ الَّذِی کَانَ فِی اَوَّلِیَّتِهِ مُتَقَادِماً، وَ فِی دَیْمُومِیَّتِهِ مُتَسَیْطِراً، خَضَعَ الْخَلَایِقُ بِوَحْدَانِیَّتِهِ وَ قَدِیمِ اَزَلِیَّتِهِ، وَ دَانُوا لِدَوَامِ اَبَدِیَّتِهِ. (علویه، ص: ۴۵, س:۸)
یَا مَنْ دَارَتْ فَاَضَاءَتْ، وَ اَنَارَتْ لِدَوَامِ دَیْمُومِیَّتِهِ النُّجُومُ الزَّاهِرَاتُ، وَ اَحْصَی عَدَدَ الْاَحْیَاءِ وَ الْاَمْوَاتِ. (مهدویه، ص: ۲۶۲, س:۱۰)