دماری

یَا ثِقْلِی وَ دَمَارِی وَ سُوءَ سَلَفِی وَ قِلَّةَ نَظَرِی لِنَفْسِی، حَتَّی مَتَی وَ اِلَی مَتَی اَقُولُ: لَکَ الْعُتْبَی مَرَّةً بَعْدَ اُخْرَی ثُمَّ لَا تَجِدُ عِنْدِی صِدْقاً وَ لَا وَفَاءً. (صادقیه، ص: ۴۱۰, س:۶)