دخانها

وَا نَفْسَاهُ مِنْ نَارٍ دُخَانُهَا لَا یَنْقَطِعُ، وَ جَمْرُهَا لَا یُطْفَی. (علویه، ص: ۱۲۷, س:۱۴)

آهِ وَا نَفْسَاهُ مِنْ نارٍ حَرُّها لَا یُطْفَاُ وَ دُخانُها لَا یَنْقَطِعُ اَبَداً. (سجادیه، ص: ۴۳۰, س:۵)

یا رَبّاهُ، اَعُوذُ بِکَ مِنْ نارٍ حَرُّها لَا یُطْفَاُ وَ دُخانُها لَا یَنْقَطِعُ اَبَداً. (سجادیه، ص: ۴۳۳, س:۱۸)