داعیه

ریشه: دعو (د.ع.و)
۲ مورد یافت شد

دَاعِیهِ

لَا تُخَیَّبُ رَاجِیهِ، وَ لَا تُرَدُّ دَاعِیهِ، وَ لَا یُضَعِّفُ مَنِ اعْتَمَدَ عَلَیْهِ، وَ لَجَاَ اِلَیْهِ. (علویه، ص: ۷۴, س:۱۲)

اِلَهِی، اِلَهِی تَدَارَکْ اَقْدَاماً زَلَّتْ، وَ اَفْهَاماً فِی مَهَامَةِ الْحَیْرَةِ ضَلَّتْ، بِاَنْ رَاَتْ جَبْرَکَ عَلَی کَسِیرِهَا، وَ اِطْلَاقَکَ لِاَسِیرِهَا، وَ اِجَارَتَکَ لِمُسْتَجِیرِهَا اَجْحَفَ الضُّرَّ بِالْمَضْرُورِ، وَ لَبَّی دَاعِیهِ بِالْوَیْلِ وَ الثُّبُورِ. (مهدویه، ص: ۲۸۴, س:۱۲)