داعی

ریشه: دعو (د.ع.و)
کلمات: دَاعِی، دَاعِیَ
۵ مورد یافت شد

دَاعِی

یَا هَادِی یَا دَاعِی. (نبویه، ص: ۱۲۳, س:۹)

یَا دَاعِی اَلْفَرَجَ. (رضویه، ص: ۳۳, س:۱)

دَاعِیَ

آمَنَّا بِاللَّهِ وَحْدَهُ لَا شَرِیکَ لَهُ، وَ بِرَسُولِهِ مُحَمَّدٍ (ص)، وَ صَدَّقْنَا، وَ اَجَبْنَا دَاعِیَ اللَّهِ، وَ اتَّبَعْنَا الرَّسُولَ فِی مُوَالاةِ مَوْلَانَا وَ مَوْلَی الْمُوْمِنِینَ، اَمِیرِ الْمُوْمِنِینَ عَلِیِّ بْنِ اَبِی طَالِبٍ. (صادقیه، ص: ۵۰۲, س:۱۵)

رَبَّنَا آمَنَّا وَ اتَّبَعْنَا مَوْلَانَا وَ وَلِیَّنَا وَ هَادِیَنَا وَ دَاعِیَنَا وَ دَاعِیَ الْاَنَامِ، وَ صِرَاطَکَ السَّوِیَّ الْمُسْتَقِیمَ وَ مَحَجَّتَکَ الْبَیْضَاءَ، وَ سَبِیلَکَ الدَّاعِیَ اِلَیْکَ، عَلَی بَصِیرَةٍ هُوَ وَ مَنِ اتَّبَعَهُ. (صادقیه، ص: ۵۰۵, س:۱۳)

لَبَّیْکَ دَاعِیَ اللَّهِ اِنْ کَانَ لَمْ یُجِبْکَ بَدَنِی فَقَدْ اَجَابَکَ قَلْبِی وَ شَعْرِی وَ بَشَرِی وَ رَاْیِی وَ هَوَایَ عَلَی التَّسْلِیمِ لِخَلَفِ النَّبِیِّ الْمُرْسَلِ وَ السِّبْطِ الْمُنْتَجَبِ وَ الدَّلِیلِ الْعَالِمِ وَ الْاَمِینِ الْمُسْتَخْزَنِ وَ الْمُوصِیَ الْبَلِیغَ وَ الْمَظْلُومَ الْمُهْتَضَمَ. (مزار، ص: ۱۶۷, س:۱۴)