وَ الْعَنْ صَنَمَیْ قُرَیْشٍ ... فَعَظِّمْ ذَنْبَهُمَا، وَ خَلِّدْهُمَا فِی سَقَرَ وَ مَا اَدْرَاکَ مَا سَقَرُ، لَا تُبْقِی وَ لَا تَذَرُ. (علویه، ص: ۴۵۹, س:۱۸)