خروجها

اَشْهَدُ اَنْ لَا اِلَهَ اِلَّا اللَّهُ وَحْدَهُ لَا شَرِیکَ لَهُ مَا دَامَتِ الرُّوحُ فِی جَسَدِی، وَ بَعْدَ خُرُوجِهَا اَبَداً. (علویه، ص: ۳۲۴, س:۶)