ثُمَّ خَرَجَ مِنْ جَسَدِهِ، فَصَارَ جَسَداً مُلْقیً لَا یُجِیبُ دَاعِیاً، وَ لَا یَسْمَعُ بَاکِیاً، فَنَزَعُوا ثِیَابَهُ وَ خَاتَمَهُ. (علویه، ص: ۴۲, س:۵)