حلو

ریشه: حلو (ح.ل.و)
کلمات: حُلْوٌ، حُلْوٍ
۲ مورد یافت شد

حُلْوٌ

یَا مَنْ ذِکْرُهُ حُلْوٌ. (نبویه، ص: ۱۲۵, س:۱۳)

حُلْوٍ

اَسْاَلُکَ بِاسْمِکَ الَّذِی تُطَیِّبُ بِهِ کُلَّ مُرٍّ وَ حُلْوٍ وَ حَامِضٍ وَ هُوَ مِنْ طِینَةٍ وَاحِدَةٍ. (نبویه، ص: ۲۰۰, س:۱)