فَکَانَ جَزَاوُکَ مِنِّی اَنْ کَافَاْتُکَ عَنِ الْاِحْسَانِ بِالْاِسَاءَةِ، حَرِیصاً عَلَی مَا اَسْخَطَکَ، مُتَنَقِّلاً فِیمَا اَسْتَحِقُّ بِهِ الْمَزِیدَ مِنْ نِقْمَتِکَ، سَرِیعاً اِلَی مَا اَبْعَدَ عَنْ رِضَاکَ، مُغْتَبِطاً بِغِرَّةِ الْاَمَلِ، مُعْرِضاً عَنْ زَوَاجِرِ الْاَجَلِ. (علویه، ص: ۱۹, س:۱۳)
اللَّهُمَّ اِنَّ لَکَ عَدُوّاً لَا یَاْلُونِی خَبَالاً بَصِیراً بِعُیُوبِی، حَرِیصاً عَلَی غِوَایَتِی، یَرَانِی هُوَ وَ قَبِیلُهُ مِنْ حَیْثُ لَا اَرَاهُمْ. (صادقیه، ص: ۴۱۳, س:۱۳)