الْحَمْدُ لِلَّهِ ... عَلَی حُجَجِهِ الْبَالِغَةِ عَلَی خَلْقِهِ مَنْ اَطَاعَهُ فِیهِمْ وَ مَنْ عَصَاهُ، اِنْ رَحِمَ فَبِفَضْلِهِ وَ مَنِّهِ، وَ اِنْ عَذَّبَ فَبِمَا کَسَبَتْ اَیْدِیهِمْ، وَ اَنَّ اللَّهَ لَیْسَ بِظَلَّامٍ لِلْعَبِیدِ. (علویه، ص: ۶۰, س:۹)
تَفْعَلُ ذلِکَ (عَفْوِکَ) ... لِقِلَّةِ حَسَناتِه بَیْنَ سَیِّیاتِهِ، وَ ضَعْفِ حُجَجِهِ فی جَمیعِ تَبِعاتِهِ. (سجادیه، ص: ۱۸۹, س:۱۷)