جوفها

حَتَّی اِذَا احْتَجْتُ اِلَی رِزْقِکَ، وَ لَمْ اَسْتَغْنِ عَنْ غِیاثِ فَضْلِکَ، جَعَلْتَ لی قُوتاً مِنْ فَضْلِ طَعامٍ وَ شَرابٍ اَجْرَیْتَهُ لِاَمَتِکَ الَّتی اَسْکَنْتَنی جَوْفَها، وَ اَوْدَعْتَنی قَرارَ رَحِمِها. (سجادیه، ص: ۱۷۱, س:۱۶)