اِلَهی ارْحَمْنی اِذَا انْقَطَعَتْ حُجَّتی، وَ کَلَّ عَنْ جَوابِکَ لِسانی، وَ طاشَ عِنْدَ سُوالِکَ اِیّایَ لُبّی. (سجادیه، ص: ۲۲۷, س:۱۳)