جلیت

دُعَاءُ عِیسَی (ع)؛ اَنْتَ الَّذِی جَلَّیْتَ الظُّلَمَ بِنُورِکَ فَتَبَارَکْتَ اللَّهُمَّ خَالِقُ الْخَلْقِ بِقُدْرَتِکَ. (نبویه، ص: ۶۵, س:۶)

وَ قُلْتَ جَلَّیْتَ مِنْ قایِلٍ: اِنَّ الْاِنْسانَ لَیَطْغَی اَنْ رَاهُ اسْتَغْنَی. (سجادیه، ص: ۵۹۹, س:۷)

وَ قُلْتَ عَزَّیْتَ وَ جَلَّیْتَ: وَ اِذا مَسَّ الْاِنْسانَ ضُرٌّ دَعا رَبَّهُ مُنیباً اِلَیْهِ ثُمَّ اِذا خَوَّلَهُ نِعْمَةً مِنْهُ نَسِیَ ما کَانَ یَدْعُوا اِلَیْهِ مِنْ قَبْلُ. (سجادیه، ص: ۵۹۹, س:۹)