جلست

هَرَبْتُ اِلَیْکَ رَبّی، وَ جَلَسْتُ بَیْنَ یَدَیْکَ مَوْلایَ. (سجادیه، ص: ۵۶۶, س:۲)

مِنْ کُلِّ فَاحِشَةٍ ... عَصَیْتُکَ فِیهِ رَبِّی طَرْفَةَ عَیْنٍ وَ فِیمَا سِوَاهَا مِنْ حِلٍّ اَوْ حَرَامٍ تَعَدَّیْتُ فِیهِ اَوْ قَصَّرْتُ عَنْهُ مُنْذُ یَوْمٍ خَلَقْتَنِی اِلَی اَنْ جَلَسْتُ مَجْلِسِی هَذَا فَاِنِّی اَتُوبُ اِلَیْکَ مِنْهُ وَ اَنْتَ یَا کَرِیمُ تَوَّابٌ رَحِیمٌ. (صادقیه، ص: ۴۰۴, س:۱۰)