فَلَا اَنَا رَاقَبْتُکَ وَ اَنْتَ مَعِی، وَ لَا رَاعَیْتُ حُرْمَةَ سَتْرِکَ عَلَیَّ، بِاَیِّ وَجْهٍ اَلْقَاکَ، وَ بِاَیِّ لِسَانٍ اُنَاجِیکَ، وَ قَدْ نَقَضْتُ الْعُهُودَ وَ الْاَیْمَانَ بَعْدَ تَوْکِیدِهَا، وَ جَعَلْتُکَ عَلَیَّ کَفِیلاً؟ (علویه، ص: ۲۰, س:۹)