تعفیة

وَ لَکِنْ حِلْمُکَ آمَنَ اَهْلَهُ عَلَیْهِ جُرْاَةً وَ تَمَرُّداً، وَ عُتُوّاً وَ عِنَاداً، وَ مَا یُعَانِیهِ اَوْلِیَاوُکَ مِنْ تَعْفِیَةِ آثَارِ الْحَقِّ وَ دُرُوسِ مَعَالِمِهِ. (رضویه، ص: ۴۵, س:۵)